วันที่ 2 ธ.ค.65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บ้านเลขที่ 165 หมู่ที่ 5 ตำบลควนขัน อำเภอเมือง จังหวัดสตูล มีรถสามล้อที่มีรูปลักษณ์แปลก ๆ จอดอยู่หน้าบ้านดังกล่าว ซึ่งเป็นของนายสุวิทย์ เอียดเหตุ อายุ 50 ปี เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็พบว่ารถสามล้อคันนี้อะไหล่ชิ้นส่วนทำจากเศษวัสดุที่เหลือใช้ไม่ว่าจะเป็น หม้อแบตเตอร์รี่จากรถสกูตเตอร์ไฟฟ้า ล้อรถที่พังแล้ว โครงเหล็กเก่า ๆที่เหลือใช้มาประกอบรูปร่างใส่เศษอวนเป็นเบาะนั่งนิ่มๆ ขับเคลื่อนด้วยระบบไฟฟ้าจากหม้อแบตเตอร์รี่ และระบบเบรคด้วยเท้าทั้งสองข้างโดยมียางล้อเก่าๆ มาช่วยลดความเร็ว พ่วงมาลัยใช้วงล้อรถเก่าๆ ด้วยงบประมาณเพียง 300 บาทรถก็สามารถวิ่งเฉียวสบาย
นายสุวิทย์ นับเป็นหนุ่มใหญ่วิศวกรชาวบ้านที่ไม่ธรรมดา แม้ชาวบ้านอาจจะล้อเล่นกับตนว่า บ้าหรือเปล่าก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร เพราะตนทำในสิ่งที่รักและชื่นชอบ มีความรู้แบบครูพักลักจำ ไม่เคยได้ร่ำเรียนมา เพราะมีอาชีพเดิมก่อนที่จะไม่สบายเป็นโรคหมอรองกระดูกทับเส้น ก็ทำก่อสร้าง จนต้องพักรักษาตัวเมื่อดีขึ้นก็ทำรถไว้ใช้งานเองไว้ซื้อของในหมู่บ้านก็ดีกว่าเดินนายสุวิทย์ว่างั้น โดยเฉพาะวัยรุ่นก็จะชื่นชอบ แต่ชาวบ้านทั่วไปอาจจะมองว่าว่างงาน ก็ไม่เป็นไร
นายวินัย เอียดเหตุ อายุ 62 ปี พี่ชายบอกว่า น้องมีความสามารถไม่ใช่ชิ้นนี้ชิ้นเดียว ทำเรือวิ่งในน้ำ เครื่องบินล่อน และรถบังคับ แม้หลายคนอาจจะมองว่าสติไม่ค่อยดีเพราะเคยล้มรถมาก่อน โดยได้ประดิษฐ์มาเรื่อยเพราะว่างงาน จากเมื่อก่อนเคยทำงานก่อสร้าง
สำหรับรถสามล้อหน้าตาแปลก ๆ คันนี้พี่สุวิทย์ เรียกว่า “รถสามล้อผ้าใบ” สามารถวิ่งได้ในระยะทาง 2 กม.ความเร็วประมาณ 40 กิโลเมตร เคยทดลองวิ่งในหมู่บ้าน 3 กม.จากนั้นก็ชาร์ตไฟฟ้าบ้านสักครั้งก็วิ่งไปต่อได้ไม่ต้องใช้น้ำมันและดีกว่าเดิน